Bir daha uğramayacağım yerle veda zamanıydı, sırtımı sahildeki taşlara verdim, taşlar korurken beni, taş olmayanlar ise battı kaburgalarıma… Nasılsa bir daha gelmem diye ağrıya dayanmalıyım dedim, bir daha ağrımaz sandım hiçbir yerim, insanın yerleri acır, yerlerinden kalan ne varsa… Ayaklarıma denizin sesi vuruyordu, parmak uçlarıma denizin sesi
Sosyal, ekonomik ve siyasal sorunlarla birlikte 2021 yılına girdik. Ama geçen yılın asıl sorunu evlere hepimizi hapseden Korona virüs idi. Günlük vaka sayıları ile yatıp günlük vaka sayıları ile uyandık, maskeli bir yıl bitse de durum devam ediyor. Sizler Danimarka’da yaşayan PEN üyesi bir yazar ve
Baktım ikimiz de aynı duvarın dibinde sevmişiz dünyayı, sanki aynı çiçeğe gülmüşüz, gülmüşüz de aynı güneşe dönmüşüz yüzümüzü. Sanki bir tek burada dönüyor dünya, elinde tütünden sarılı bir cigara ile amcam “iltisak”ı açıklıyor etrafındaki cemaate bir çay ocağında, ağzında maskesi ile. O da, o da onlar
Gulîyên xwe bike star, dicemidim min veşêre deşta min Örgülerini korunak yap, donuyorum sakla beni yurdunda Kağıt toplayıcıları ve Nurê’nin nezdinde 13 Mart 1982 de Buca’da idam edilen üç yiğit işçiye… Soyluluk ile soytarılık arasında bir yerde kendine hayat eyleyenlere bakıyorum da düşünüyorum onları, sonra seni, kâğıtta
Başkası adına savaşırken hep kendi adımıza kaybediyoruz. Tanrı denilen şey eğer insanın ruhuna veya yüreğine doğruyu veya yanlışı üflememiş olsaydı, iyi ve kötü denilen şey de olmayacaktı. Böylece iyi kötünün dahi ne olduğunu bilmeyen çocuklar, deliler, hayvanlar, ağaçlar kendilerinin olmayan yüzlerce savaşta canlarından olmayacaklardı. İnsanoğlunun şu beş
Senin de ellerin bir zamanlar ojeliydi ya, ama senin tuttuğun pankartlar hiç düşmedi ki yere… Ve çocuklar, çocuklar artık yere bakmayacaklar senden sonra. Ankara’yı sen mi doğurdun kadın diye geçirmiştim içimden iki yıl önce, yok yok bu kadın doğurmamıştır kesin bu kenti, doğursaydı eğer bu kentte bu
Yalnız olmayan özgürleşemez, âşık olamaz; yalnız olmayan gürültüden kopup yalınlığa varamaz. Şiir, yalnız yazılır yalnız okunur, diyen Şeref Bilsel’in gözüyle 2020 2020 yılı için şiire gidersek Şair Şeref Bilsel’e göre şiirin neresindeyiz? Şeref Bilsel: ‘Şiire gidebiliyorsak’ ortada hâlâ şiir var demektir. Son insan kalıncaya kadar da şiir
Yeni bir yol ve göçe başlarken gün boyu bir telaş aldı beni bu kapalı cumartesinin içinden, önce heyecan ardından hüzün, dostlar, onların titreyen sesi, ev sahibim Ali abi Sivaslı, sanki gözlerini bir otelde unutmuş gibi… Kapım çaldı, açtım, biraz yüksek sesle Civan Haco odamın için de
Düşünün bir memleket ki; gözyaşı, şiddet ve adaletin a’sını kaybetmiş ve son günlerde gündem gündemin üstüne düşüyor /düşürülüyor. Meclis mi, bir komedi! Saray mı, biraz büyücek bir bina! İktidar mı, çok ortaklı bir şirket! Medya mı, “yazar kasa” dükkânı gibi olmuş! Ülker bayiliğinden ülke bayiliğine yükselen tek yüzü(ğü) olan adam. Her
Sosyal, ekonomik ve siyasal sorunlarla birlikte 2021 yılına girdik. Ama geçen yılın asıl sorunu evlere hepimizi hapseden koronavirüs idi. Günlük vaka sayıları ile yatıp günlük vaka sayıları ile uyandık, maskeli bir yıl bitse de durum devam ediyor… Yoksulluk gibi hayatın genel kurgusu içinde bugünün kurulu sistemini
Türkçe
German
English
