Mazlum Çetinkaya Konya’da katledilen Dedeoğlu ailesine… Ben faşist zamanlarda büyüdüm baba dedi oğlum, elinde tahra ile sen kendini savunurken ateşten ve kurşundan bir Mevlana yürüdü üstüme şu modern Kerbelâ’da. Daha dün kendimizi bu ölümden ve bu cinayetlerden ve etten bu köpeklerden nasıl koruyabiliriz derken, memleketin tam da en
Bu fırsatı vermeyeceğim size İnsanı, sevgiyi ve sözü kurban ettikleri bu gece sana yazıyorum. Yaşlı bir tragedya gibi seni beklediğim şu ağaç; yeryüzü, incinen toprak, düşen yaprak… Kuruyor dudaklarımızda zaman, kendimi unutuyorum… Kurban ediyorlar hepimizi; ne varsa, herşeyi kurban ediyorlar sanki yeryüzünde. Sadece kalbim kaldı sana verebileceğim onu da
Mazlum Çetinkaya Siz gitmenin ardından baktınız mı hiç, gitmenin yasasına, yasına, boyuna, boynuna, kırılışına dokundunuz mu hiç! Bakarken, kırılmaz bir bardak gibi içinize kaynar sular döküldü mü hiç! Bir antika eşya gibi köşede beklediğiniz oldu mu, ağzınızın içindeki yaradan sızlayan ipince bir acıyla sustuğunuz ya. Çocuğunuzun dizkapağındaki yaranın kabuğunu
Mazlum Çetinkaya Sanırım yeryüzünün en güvenilmez, sözünden dönen, ikiyüzlü ve dönek tek varlığı insandır. Diğer canlı türlerinde bu duruma rastlamayız. Mesela yeryüzünün her yerinde tavşan tavşandır korkaklığı ile tanımlanır; aslan, gücü ve yiğitliğiyle; tilki, kurnazlığıyla… Hayvanlar yaşadıkları yere ve döneme göre konum almazlar, daha dürüstlerdir insanlara göre.
Kardeşim’e, H. İşli’ye, Baba’ya ve Alataş’a… Tutuşuyor yanık bir mektup gibi şimdi bütün memleket, hüznün ve yalnızlığın kokusu ve korkusu sarmış her yeri. Buraya geceleri inen bir sessizlik var; beklersin, beklersin kimse gelmez annemin bizim için sakladığı o arka odaya. Eski bir kitaba rastladım yıllar sonra, yastıkların nakşına
Xaçova’daki dostlarıma; İsmet Alıcı’ya, Hüseyin Gemici ve Nuray’a Saçlarını ateş almasın, demişti rüzgâra bıraktığı sesiyle. Kadın; “şehir de rüzgârlı bu ara” dedi. Sütten ve cumhuriyetten yorulmuş adamların toprağı eşeleyip barış yazdığı yerdeyiz şimdi; ekmeği, kadını, çocuğu, şiiri bir usturaya tutuyorlar, sözümüzü bir usturaya, sen eski bir iskemleden sokuluyorsun
Kürtleri helikopterlerden attınız, Kürtler incindi. (Ahmet Davutoğlu/ Eski başbakanlardan) Mazlum Çetinkaya Trendyoldan ısmarlanan bir tripota takıldı ülke. Bir cep telefonuyla çekilen ve her şeyi alt üst eden videolar… Vaaah vah! Bir taraftan Pekeristler diğer taraftan da ona karşı olan, olduğunu söyleyen, devlet adamları! Elinde silahla pozlar veren taraftar bir öğretmen, hem
Ne bağırsakmış be! Temizleneceği yok, temizle temizle bitmiyor, bitmedi gitti. Ve video savaşlarımız hızla devam ediyor… Yağmalanmış bir vatan, bağırsaklarındaki pisliği bitmeyen. Memleketin ikinci büyük partisi CHP’yi bile tiye almayan içİŞLERİ bakanı son video yıkımlarıyla açıklamalar yaptı, hatta yargıya kendisi başvurmuş, ne örnek davranış! Memleketi getirdikleri hale
Filistin’e… Beytüllahim’deki ağacın altında oturan Ay’a… Şarkını konuşuyoruz, bize ezberletilen o şarkıyı… Biri geliyor o an, adı Deniz, denizden çıkmış, uzun bacaklı, acılara kendini verirken gittiği yolu ezber eden biri, dedi ki; hep oraya bakıp bekledim; O düz ovaya, ovaya inen o güneşe. Çocuğun biri göğsünü döve döve; açın,
Yaşım üç, çocuktum; büyüdükçe etrafımdaki suların adını öğreniyordum, görmediğim daha büyük suların adını söylediler bana, Deniz dediler o büyük sulara. Sonra gökkuşağının renklerini saydı ninem, üç renk sayabilmişti yaşlı ninem, üç renk konuşabilmişti… Hüseyin! Yusuf! Deniz! Üç renk doğdu, gökyüzünün kalbine hasret üç renk. İsmindeki iniltidir Yusuf, bir kuyudur. Kalbimizin anlamına boy
Türkçe
German
English
