TEMEL DEMİRER “Çünkü bütün şiirler Çiğnenmiş çiçeklere özlemi anlatır.”[1] “Şiirimizin sahipsizliği beni şaşırtıyor,”[2] betimlemesiyle malûl bir zaman diliminde, Eugene Ionesco, “Her umutsuzluk mesajı, herkesin özgürce çıkış yolu araması gereken bir durumun ifadesi”yken; “Şiir birey olma yoludur”;[3] “Şiir, ozanın gerçek yaşamıdır”;[4] “Şair, sorumlu bir toplumsal öznedir.”[5] Çünkü “Şiir ütopyadır, özgürlük
TEMEL DEMİRER “Yanıtlarım sizi korkutuyorsa, o zaman korkutucu sorular sormayı bırakmalısınız.”[2] Değinilen soru(n)ların kavranılabilir olması için somuta mündemiç, teorik ve soyut bir çerçeveye ihtiyacı olduğu kanısından hareketle şunların altını çizerek başlamalı. KRİZ DÜNYASI Sürdürülemez kapitalizmin III. Büyük Bunalımı ile altüst olan yerküre, “Sosyalizmin Alfabesi”ni kaleme alan Leo Huberman’ın ifade ettiği: i)
İ. LENİN VE EKİM DEVRİMİ[1] “Kimsenin kuşkusu olmasın; onları [kapitalizmi] mutlaka yeneceğiz!”[2] Ekim Devrimi’ni mümkün (ve büyük) kılan: Devrimin güncelliğini fikrini hayata geçiren enternasyonalist sınıfsal devrimci bir praksis olması yanında; “Zamanın Ruhu”nun devrim ihtiyacını yanıtlamasıydı. Bu bağlamda Ekim Devrimi’nden -hakkını vererek- söz etmek, güç olduğu kadar, büyük bir sorumluluk
Temel Demirer “Hiçten hiçbir şey çıkmaz, var olan hiçbir şey yok edilemez.”[1] “Çok fazla düşünmenizi istemiyorlar
“MED CEZİR”Lİ ‘ÇETİN’ KALEM[*] “Gerçek; ölümü yok etmiyor, mesafeleri azaltmıyor, zamanı geciktirmiyor ama bize aslında ne olduğumuzu anlatıyor.”[1] Hâlâ birçok epigonu ile “yaşayan” -22 Haziran 2015’de sonuncu doğum gününü kutlayan- Çetin Altan’ı (22 Haziran 1927), “Artık anlaşılıyor ki ülkeme demokrasinin geldiğini göremeden ayrılacağım bu dünyadan,”[2] deyişi ardından 22 Ekim 2015’de
TEMEL DEMİRER “Düşünmek, bir yıkıma hazırlanmaktır.” Bir zamanlar, Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk, Türkiye’de siyasetten kaçmanın imkânsız olduğunu ve bazen “ağzını kapalı tutmayı” başaramadığı vurgusuyla; “Aslında benim siyasi sorunlarım kitaplarımın birçok dile çevrilmesiyle başladı. Çoğu zaman olmasa da bazen ağzımı nasıl kapatacağımı bilmiyorum. Sinirleniyorsunuz ve sorunun etrafından dönmek yerine gerçekleri anlatmak istiyorsunuz. Türkiye’de
DOĞAN HIZLAN VESİLESİYLE ELEŞTİRİ VE YAZMAK ÜSTÜNE[*] TEMEL DEMİRER “Tarihsel koşullar en güçlü bireylerden daha güçlüdür.”[*] “Papyon takan, gömleklerini hazır almayıp diktiren, ceketinin iç cebinde köstek taşıyan sanat insanı” Doğan Hızlan vesilesiyle değinmek istediklerim var; ancak önce Georgiy V. Plehanov’dan birkaç saptamanın altını çizelim: “Gerek sanat gerekse edebiyatta, belirli bir
TEMEL DEMİRER “Bardaktan boşanırcasına Bir yağmurdur bizim için yaşamak.”[1] “Geride kaldı” denilen “eski(meyen)” iç savaş günleriydi: Grev çadırlarından, namluya sürülmüş mermi gibi soluk soluğa koşuşturmalardan, civanmert fedakârlıklardan, İzmir’den (ya da Eşrafpaşa’sından) anımsıyorum ‘Baterist’i… 12 Eylül karanlıklarından sonra da, el kapılarının gri gökleri altındaki Paris’teydik; ‘Camcı Hikmet’ti lakabı
“Derin ıstıraplar güçlü karakterler doğurur
“Şiir çokça sevinç ve ızdırap ve hayrettir, biraz da söz.”[1] Cahit Sıtkı Tarancı’nın “Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir; / Gittikçe artıyor yalnızlığımız”[2] dizelerini terennüm ederken; “Nereden başlamalıyım?” Öncelikle Kemal Burkay’ın dizelerinden: “Kırgın umutta / keder tortusunda / acıda, zehirde, pusuda / yılma / doğan günü bekle / çünkü tutar
Türkçe
German
English
