-MUSTAFA SÖNMEZ –
Sevgili Mustafa, nam-ı diğer, Mujo. Benim Facebook arkadaşım, seni tanıma şansına sahip olamadım, üzgünüm. Ardından yazılanlara bakılacak olursa, güzel bir insansın. Yani, iyi bir devrimci ve hala içindeki o coşkuyu, sevinci, bütün olumsuzluklara rağmen yitirmeyen bir insan…
“Haydi Abbas. Vakit tamam. Akşam diyordun, işte oldu akşam.. ” Akşam oldu ve sen de gittin ardından hüzün, anı ve yapılacak işleri bırakarak. Hani hep derler ya Işıklar ülkesine gittin. Işıklar yoldaşın olsun. Hatta bazılarımız Yıldızlar yorganın olsun, diyor. Bu sav sözlerden ne kastedilir bilemem(Aslında biliyorum}. Ben diyorumki, ne kadar anı, insan, eylem, güzel şeyler biriktirdiysan o kadar yaşayacaksın yaşayanların arasında. Işıklar, yıldızlar işin edebiyatı “nur” ,nurlar” yer değiştirip yıldızlar olmuş, Hepsi bu. Yok olmayacaksın.
Şekil değiştireceksin fiziksel anlamda. İnsanda bir maddeyse, madde yok olmayacak, Maddenin yansıması ruhsa, enerjisi kesilen ampul gibi sönecek. Dur! Mujo, her şey o kadar da kötü değil, dedim ya ne kadar güzel insansan o kadar yaşayacaksın aramızda; ne kadar çok ağaç çiçek, … suladıysan; ne kadar çok insan doyurduysan o kadar daha çok yaşayacaksın aramızda. Ve biz seni o kadar daha çok seveceğiz, hatırlayacağız; toprağında çiçekler açacak, ve şarkıdaki gibi “gelip geçenler merhaba” diyecek sana. Sözlerin gelecek aklımıza, düşüncelerin, yüzün, gülüşün. Çünki iyi insan, iyi devrimciydin. Ama sonra ilk günler gibi canlı olmasa da akisleri yavaş yavaş sönen bir ses gibi sessizliğe gömülecek varlığın. Unutmayacağız elbet. Üzgünüm gerçekten öteki yitip gidenlerimiz gibi istatistik olacaksın, adın yüzbinlerce yitip giden devrimci savaşçıların arasında yer alacak. Her şey diyalektik işliyor ve sevgili Mujo, diyalektiğin gözyaşı yok, bizim var ve senin için üzülüyoruz.
Hoşçakal Sevgili Mujo.