Nijer’in seçilmiş Devlet Başkanı Mohamed Bazoum’un devrilmesinin ardından, komşu devletler Burkina Faso ve Mali, ülkeye yönelik girişimlere karşı uyarıda bulunarak her tür askeri müdahaleyi “savaş ilanı” olarak göreceklerini açıkladı. Paris ise Avrupalı yurttaşları tahliye etmeye başladı. Medya özellikle Fransa ve Rusya’nın rolünü tartışıyor.
Batı Afrika’nın üzerine savaşın gölgesi düştü
Diena.lv geleceğe dair karamsar:
“Bölgede, Fransa’nın etki alanından çıkan iki ülke -Mali ve Burkina Faso- Nijer’e yönelik bir saldırının kendilerine de yapılmış sayılacağını ilan etti. Nihayetinde gerilim çığ gibi büyüyor ve savaş tehlikesi giderek daha gerçekçi bir hal alıyor. Bu bölgedeki savaşların -ölçüsüz şiddet, katliamlar, sığınmacı akınları gibi- tüm tipik sonuçları, aynı zamanda Avrupa’nın gelecek beklentilerini de etkiliyor.”
Afrika ülkeleri kendi kaderlerini belirliyor
Corriere della Sera, Batı’daki Afrika imajının kusurlu olduğunu söylüyor:
“Gelişmelerin gidişatı belirsizliğini koruyor, ancak alınacak ilk ders Afrikalıların rolünün ne olduğuyla ilgili. Bu kıtayı çoğunlukla bir ganimet, güç savaşlarının ve süper güçler arasındaki ekonomik anlaşmazlıkların ebedi kurbanı olarak tasvir etme eğilimindeyiz. Ancak bu bakış açısı, Afrikalıların acı çektiğini ve kendi kaderlerinin efendisi olmadığını varsayan ırkçılığın en rafine hali. Ve bu da halklarını yağmalayıp yoksullaştıran ve bir günah keçisi ilan etme oyununu harikulade sahneleyen yerel kleptokrasilerle açgözlü seçkinlere mazeret sunuyor. Fransa da bu oyunun ‘kötü karakteri’ oluyor.”
Macron çıkmazda
Le Point’e göre Fransız Cumhurbaşkanı’nın elinde vaat ettiği zaferler yerine yalnızca utanç kalmış durumda:
“Fransa, Sahel’deki cihatçılarla zafere kadar savaşacaktı. Emmanuel Macron 2018’de bu hususta bir hayli kararlıydı. Paris on yıldır bunu ertelediği için, Fransa’nın Sahel’de elinde artık her biri diğerinden aşağılayıcı birkaç seçenek kaldı. Yeni darbeci iktidar sahiplerine el uzatmak kelimenin gerçek anlamıyla akla dahi getirilemez. Askeri müdahaleyi sürdürmek yeni mağlubiyetlere zemin hazırlamak anlamına gelir. Tamamen geri çekilme emri vermek ise yenilgiyi kabullenmek olur. Emmanuel Macron’un 2018’de hayalini kurduğu ‘mutlak zafer’ artık acı bir yanılsamadan ibaret.”
Ucuz oportünizm
Le Quotidien, Rusya’ya yönelmenin Afrika halklarına kalıcı bir mutluluk getirmeyeceği uyarısında bulunuyor:
“Yerel halklar artık eski sömürgeci güçlerin pençesinden kurtulup, kaderlerini yeniden kendi ellerine aldıkları izlenimine sahip. Bu meşru bir istektir. Neoemperyalizmin pençesine düşme pahasına da olsa. Bundan kesinlikle acı bir pişmanlık duyacaklar. … İroninin zirvesi ise şu: Batı, kalkınma yardımı ve kalkınma işbirliği yoluyla barışı satın almaya çalışırken, Putin birkaç gemi tahıl gönderme inceliği göstererek Afrikalılara sadaka veriyor. Malum, oportünizm fazla pahalıya mal olmuyor.”
Fazla baskı cuntayı Moskova’nın kollarına iter
Batı’yı zorlu bir dengeleyici güç olma görevi bekliyor, diyor The Irish Times:
“ABD, eski sömürgeci güç Fransa, AB ve 15 üyeli Batı Afrika Ülkeleri Ekonomik Topluluğu’ndaki (ECOWAS) bölgesel müttefikler, demokrasinin yeniden tesis edilmesi için yeni cunta üzerinde baskı kurmak üzere güçlerini birleştirdi. Tamamı, General Omar Tchiani rejimine yaptırım ilan etti. Uluslararası toplumu bekleyen zorluk şu: Cuntayı yaptırımlarla izole etmek için fazla uğraşırlarsa, Mali, Burkina Faso ve Gine’deki askeri darbelerin ardından görüldüğü gibi yeni iktidar sahiplerini Moskova’nın kollarına itme riski doğar.”
