Siyasette de zamanlama kavramının epeydir kadri kıymeti bilinir oldu. İçinde bulunduğumuz coğrafya, yönetimlere dış ödevler de yüklüyor. Enlem boylam da, kader sonuçta! Hele bir sistemin içinde yer alınmışsa, ödevi yapmazsan, sınıfta kalırsın ve hatta tasdikname bile alabilirsin!
Dış ödevden yıldızlı pekiyi alınınca elbette iş içteki işlere gelecekti. Dünyanın önemli merkezlerinin başındakilerle ilişkiler tıkırında olduğuna göre Allah yürü ya kulum derdi.
ABD ve Rusya’nın bir numaraları uyaroğlu olmuşlardı. Avrupa ve AB‘nin de sığınmacılar için bir depo tayin merkezi ihtiyacı sürdüğüne göre ve ek olarak da Rusya-Ukrayna savaşının resmen bitişinin ilânından sonra da konuşlandırılacak bir askeri güce de ihtiyaç doğacağına göre, bu kesimler usulen yarım yamalak bir kınamayla, başka bir ülkenin iç işidir, gibi dengeli açıklamalarla görevlerini de savmış oldular.
***
Bir ülkede düello kültürü olmayıp, onun yerine pusu kültürü varsa, haliyle siyasette de medeni anlamda rakiplik anlayışının yerini hasımlık alır. Bu bilinç ve tercihle yönlenen, doğal olarak rakipleriyle mücadeleyi bir iç temizlik olarak görecektir. Tüm bunların altında yatan korkudur. Korku, kimilerini sindirir. Elinde güç olan kimilerini ise saldırgan hâle getirir. Bu saldırganlığın dozu; kendi yaptıklarının vahimliğiyle, kirli bir gölgeyle ve hasım olarak görülenin atı alıp Üsküdar’ı geçme emareleri göstermesiyle doğru orantılı olarak artar.
Bu korku meselesinde halk kültüründe yüzlerce analizden daha konsantre cümleler, deyimler, sözler bulmamız mümkün. Birkaçını sayarsak; korku dokuz doğurtur, korku balığı kavağa çıkarır…
***
İktidar planını uygulayacak belli. CHP’nin konsepti, ne yapıp yapmayacağı, yüz yıldır devletin kurucu partisi olarak açık. Bu karakterinden dolayı muhalefete öncülük etmesinin olanak ve sınırları biliniyor. CHP’nin durumuyla ilgili şunu görmeliyiz ama: ikinci günün sonunda üniversiteli gençler pratikleriyle, eylemlilik içinde CHP liderliğine de ayarı verdiler. CHP’nin gerçeği buyken, çok parçalı cılız sol muhalefet güçlerinin ise öncülük edebilme kapasitesi yeterli değil.
Aslında işin gerçeği, olan sadece bir belediye başkanının oyun dışı bırakılmasına tepki değildir. Tuzu kuru olanlar dışında halkın sabır taşı çatlamıştır. Evet, iktidar haz verir ve haz da aklı, mantığı bloke eder. ’80 öncesi solda tırmanan faşizm denirdi, son günlerde olanlara bakınca artık depara kalkan faşizm mi denilecek?
***
Ülkenin içinde bulunduğu tabloya bakınca lafı uzatmadan: herkesin bildiği ve savunduğu kendinde mahfuz kalsın, ülkenin ve toplumun mevcut halinde yurttaşlık temelinde bir mücadele örgütlenebilirse, hiç olmazsa zor karşısında muhalefetin dağınık olmasının önüne geçilir. Zira, ülkede demokrasinin inkıtaları oynanıyor ve gece uzun sürecek ve karıncalardan öğreneceğimiz çok şey var; ufak iş-büyük iş ayrımı yapmadan, kolektif ve azimli, uzun erimli bir mücadele anlayışına evrilmek.
İki yüz yıllık sürecin sonunda toplumun ağzına bir parmak modernite balı sürülmedi. Kaç seçimdir halk bu tadın damağına, zihnine içselleştiğini sandıkta göstermektedir. Buna rağmen ısrarla mekâna kendin pişir, kendin ye, tabelası çakmaya kalkmak her anlamda ülkenin mecalsizliğine yol açıp zafiyet doğurur.
Yakın zamanda böyle bir zafiyet sonunda Esad ve yakınları nasıl ki gidecek bir yer bulduysa, bu yolda ısrar edenlerin de bir yer bulmaları mümkündür. Ama halk sınıflarının böyle bir imkânı yoktur ve sırf bu nedenle bile olsa o halkın gereğini yapması mümkündür. Tabii, bu gereğini yapış, bizlerin bildiği yol ve yöntemlerle ve ideolojilerle olmayacaktır. Bunun nasıl olacağını o zamanki koşullar ve imkânlar içinde gerçekleşecek pratik belirler.
Ekonomik sıkıntılar nedeniyle açlıkla güreş tutan halk kesiminin ölümden öte köy yok noktasına gelmesi sürpriz olmaz. Bu gibi durumlarda uzun uzun örgütlenmeye, ideolojik söylemlere gerek kalmaz; “miskin” olarak nitelenen o halk çok basit bir sebepten, tıpkı bir at gibi parlayabilir…
Ülkede umutla umutsuzluk arasında sarkacın salınımı başladı. Sarkacın ne tarafta duracağını mücadele belirleyecek.
Bazı cenaze törenleri uzun sürer. Bunun nedeni her zaman ıskat töreni değildir. Cemaat mevtaya hakkını helâl etmezse törende rabarba* çıkar ve rabarba nedeniyle ıskat törenine de gerek kalmaz ve inanan kişi o yüküyle gider.
*Rabarba: Anlaşılamayan kalabalık insan gürültüsü
