– MEHMET SÖNMEZ –
Durun! Bir dakika! Sadece bir dakika şu fotoğrafa bakın. Şu fotoğraftaki güzelliğe bakın. 60’ lar mı, 70’ ler mi? 70’ler olmalı… Deli fişekler… Peki, bir eylem sonrası mı, öncesi mi çektirmişler bu fotoğrafı? Bilinmez… Ama sonrası olma ihtimali daha yüksek çünkü Necdet ‘in sigara içişi, Nurettin’ in dalıp ileriye, çok ileriye doğru bakışı bunu bir eylem sonrası olduğunu gösterebilir.
Nurettin, hala gözaltına alınmamış, bir çatışmada yaralanmamış, oradan Adana’ ya şubeye götürülmemiş, işkence görmemiş ve öldürülmemiş halinden çok kısa bir zaman önce gibi. Üzerinde 70’ li yılları simgeleyen üç düğme, arkadan pensli, çizgili gömleği… Yüzünde terlemiş bıyıkları ve o bakışları var ama hala sağ, yakışıklı ve de kararlı. Sorgulayan, işkencecisine kafa atmamış, falakadan şişmemiş ayakları. Elektrik verilmemiş husyelerine. Filistin askısı tavanda duruyor, asılmamış henüz. Ser yerinde, sır gizlenmiş duruyor ve Nurettin yaşıyor hala. Necdet ileriye bakıyor. Başarıyla sonuçlanmış bir eylemin dayanılmaz hazzını içine çekiyor.
Nurettin yakalanıyor. Götürüyorlar bilinmezliğe. Vuruyorlar. Tanya geliyor aklına; “Bilmiyorum!” diyor, vuruyorlar “Konuşmam!” diyor. “Adın nedir?” diyorlar, “Ayşe” diyor, bıyıklarına inat. “Bu senin annen mi?” diyorlar. “Tanımıyorum!” diyor. Tanıdıkları “Selam!” diyor, o “Siz de kimsiniz?” diyor. Tanımıyor… “Kimsiniz?” diyor. Vuruyorlar, “Ah!” bile demiyor… Sadece: “Bilmiyorum!” diyor Nurettin.
Nurettin hala yaşıyor… İşkencede sadece direnmiyor, adeta bir destan yazıyor. Ama Nurettin şimdi, çubuklu, üç düğme, arkadan pensli gömleğiyle uzaklara, daha uzaklara bakıyor. Bugünleri görüyor. Serpilmiş boyuyla kızını görüyor. Güzel kızını… “Yeşil gözlerinde ela hareler” olan selvi boylu kızını… “Cumartesi Anneleri”nin arasına karışmış. Elinde babasının fotoğrafı, hesap soruyor. “Babamı işkencede öldürdünüz, hesap verin!” diyor, yanında yoldaşı, Nalan. O da efsane bir isim. İşkence görmüş, çile çekmiş, sıkı bir direnişçi ve de güzel bir anne. İyi yetiştirmiş kızını.
Nurettin, hala yaşıyor ve gülümsüyor üzerinde üç düğme, iliklenmiş gömleği, bıçkın bıyıkları, kirli siyah sakalları… İleriye bakıyor Nurettin. “Sen de benim gördüğümü görüyor musun Necdet?”
“Burası Turgutlu. Kasabadasın. Binlerce insan seni uğurluyor.”
Nurettin Gürateş, 26 Temmuz 1978 tarihinde Adana emniyetinde gördüğü ağır işkenceler sonucunda yaşamını yitirdi. Cansız bedeni ailesine teslim edildi. Halen Manisa’ nın Turgutlu ilçesinde, kasabada yatıyor.